[Koranona]

Ja się od zawsze zastanawiam czy oni więcej pieniędzy wydali na to, żeby milczał, czy na samą realizacje. Zresztą - ktoś mu scenariusz musiał pokazywać. Chyba, że od początku uznał go za straconego i dla tego się nie wtrącał. Dunno. A osobiście to i tak straszny gbur. I pluje na niego za opisy walk :D

[Smk]

[Daerian]

[Potwór Latacz]

Negowanie rzeczywistości nie spowoduje że problem zniknie. Serial był fajny! Straszną radochę miałem gdy "wychodzi smok". (Znaczy, całkiem przyzwoita komedia im wyszła. xD)

A co do tego nowego wiedźmina: mam wrażenie że Geralta nie będzie ruszał. Została Ciri, ale też wątpię by przeniósł sobie radośnie akcję do Anglii. Za to za jakieś historie z czasów świetności Kaer Morhen bym się nie obraził. Serii zdecydowanie brakuje bardziej rozbudowanego backgroundu.

[Easnadh]

O matko jedyna. Pomimo całej mojej sympatii do Sapkowskiego... Y, nie. No ale cóż, "Żmija" przeszła bez echa, gra "Wiedźmin" jest szalenie popularna, a AS, było nie było, zdecydowanie jest inteligentnym mężczyzną, więc wyciągnął wnioski. Ciekawa jestem, co z tego wyjdzie.

A serial był koszmarny, ale mam do niego ogromny sentyment. Streszczenia odwiedźminków Teklaka albo nasze własne, w Wieży Błaznów, to było to, na co czekałam cały tydzień: "Lecimy z tym koksem, bo dzisiejszy odcinek był rzadkiej urody." xD

[Daerian]

[Keii]

O tak, streszczenia odcinków to to, przez co mogę wybaczyć serialowi istnienie. Filmowi nie, to były najdłuższe i najgorsze 3 godziny mojego życia, za które musiałem zapłacić. Brr.

Co do samej książki, tak jak Nona mam nadzieję na zbiorek opowiadań, bo te wychodzą Sapkowi dużo lepiej niż cykle, których (moim zdaniem) kończyć nie potrafi. Wnioski wyciągnięte po lekturze Wieśka i Trylogii Husyckiej.

[Ysengrinn]

Taaaaak.

Cóż, wprawdzie Sapkowski się zarzekał, ale sam chyba widzi jak jest - historical fantasy mu nie idzie, książki wydaje coraz rzadziej, a jeść trzeba. Pytanie czy dalej zamierza staczać się po równi pochyłej bełkotu i emocenia, czy tym razem spróbuje jednak pisać na trzeźwo. Jeśli nie, to nową pozycję również skwituję tylko wzruszeniem ramion.

[Urawa]

[Daerian]

[Smk]

[Urawa]

Strzała Kusziela - wreszcie przeczytałem najsłynniejszego hentaia w dziejach fantasy. I fakt, przez połowę w zasadzie książki bohaterka zajmuje się uprawianiem seksu. Druga połowa jest jednak na tyle udana, że w sumie wrażenia mam raczej pozytywne. Chwali się także język - w przypadku pisania o seksie mamy w Polsce ten problem, że albo ginekologia albo rynsztok. Tłumacz tymczasem dał sobie nieźle radę, choć pomogła mu specyficzna maniera autorki. Jedyna rzecz, która nieustannie mnie bawiła, to cała historia Elui...

[Melmothia]

Trudi Canavan

Gildia Magów

Bardziej rozwlekle się już nie dało? Książka, w której przez większość czasu nic się nie dzieje. Znaczy – dzieje się w kółko to samo. Magowie próbują złapać główną bohaterkę, żeby jej zapewnić dobrobyt i wykształcenie, panienka ucieka przed nimi zapierając się wszystkimi czterema kończynami. Ja wiem, że to tylko czytelnik ma wgląd w całą sytuację i zasadniczo bohaterka zachowuje się tak, jak powinna, czyli jak zaszczuta zwierzyna, bo magowie są BE i FUJ, ale… jak długo można to ciągnąć? Chociaż to są wnioski, do jakich doszłam po przeczytaniu (zastanawiając się, co w ogóle wydarzyło się w tym tomie i dochodząc do wniosku, że raczej niewiele), bo czytało mi się tak dobrze, że nie zauważyłam tego podczas lektury, khy.

Nowicjuszka

Panienka w końcu została nowicjuszką w Gildii Magów. Teraz, dla odmiany, zapiera się wszystkimi czterema odnóżami przed logicznym myśleniem, wczepia się pazurami w jedną informację, kształtuje w związku z nią jedną postawę i ignoruje wszystkie wskazówki, które mogłyby zachwiać jej stuprocentowym przekonaniem. Pomińmy już fakt, ile razy dała się złapać na głupie dowcipy swojego oprawcy (opoooornie jej szła nauka na własnych błędach). Chodzi przede wszystkim o kwestię głównego „Złego”. Panienka ma więcej niż jedną poszlakę, żeby móc wysnuć wnioski, że facet chce dla niej dobrze, że jej pomaga, pomaga innym, rządzi właściwie, myśli logicznie, jest mrocznym bizonem z klasą, zachowuje się sensownie, jest dobry i tak w ogóle to prowadzi samotną walkę ze Złem Wszelkim Tego Świata (awwwww), ale nie. Widziała, jak uprawiał czarną magię, a czarna magia jest zła i be (nie dociekamy oczywiście, dlaczego, bo to nie jest ważne), więc nienawidzimy pana i się go boimy. I Lorlen, przyjaciel głównego „Złego”. Ugh. Znają się od lat młodzieńczych, ufali sobie, zawsze razem i wystarczy jeden niejasny obraz, żeby Lorlen zaczął przeciw niemu knuć i się go bać. Też bez żadnych pytań. A główny „Zły” nadal jest spokojny, uprzejmy i ogólnie robi wszystko, żeby jak najmniej ucierpieli, przy jednoczesnym kontynuowaniu swojej misji, teraz podwójnie niebezpiecznej, bo nie wiadomo, kiedy może się spodziewać noża w plecy od ludzi, na których mu zależy. Niech ktoś przytuli Akkarina ._.

Żeby nie było – mimo całego tego narzekania książki bardzo mi się podobają i z przyjemnością czytam (i fukam na główną bohaterkę, która w sumie też jest sensowna, poza niektórymi szczegółami). Fabuła nie jest specjalnie skomplikowana (przynajmniej na razie, jeszcze trzeci tom mi został), ale dobrze poprowadzona (rozwleczona tylko trochę ponad potrzebę) i spójna, ma nieco schematów, ale zwykle schematów, które lubię (ja chcę więcej opowieści o problemach niezwykłych przepaków w niezwykłych szkołach z jakąś fabułą w tle… tak, niewiele mi potrzeba >.>) i w zasadzie czyta się przyjemnie.

A, zapomniałabym. Yaoi <3

[GoNik]

[Amarth]