[Keii]

Tak mnie zaintrygowało, co to znaczy, że książka ma "charakter poznawczy"?

[Riv3n]

[Dembol]

Zapewne chodziło Ci o charakter edukacyjny.

[Riv3n]

[Urawa]

Smocza Franca: Smoki Jesiennego Zmierzchu - miałem ochotę na takie proste, typowe, ale dalekie od salvatorowego emowania fantasy w starym stylu. No i dostałem co chciałem - sprawnie napisana historyjka, bez pretensji do bycia wielką literaturą, ale za to ze sprawnie nakreślonymi postaciami (fajnie widzieć maga, który jest klasycznym neutralem, a nie kolejną kopią praworządnie dobrego Gandalfa czy Elminstera). Przyjemne czytadało, ni mniej ni więcej.

[Daerian]

Ej, Elminster jest bardzo Chaotyczny! (przynajmniej w starych opowiadaniach autorstwa swojego twórcy).

[Tabris]

[Keii]

Dla mnie wszystko skończyło się na "Smokach Wiosennego Świtu" i gdy zobaczyłem w księgarni książki o bliźniakach, pomyślałem tylko, że niepotrzebnie to doją.
W każdym razie, Grisz, jestem bardzo zaskoczony Twoim postem. Parę lat temu chciałem sobie odświeżyć tę pierwszą trylogię Smoczej Lancy, ale po bodaj 100 stronach nie mogłem tego już czytać. Styl, tłumaczenie (krasnoludowie i elfowie), fabuła i postaci - absolutnie wszystko wydawało mi się beznadziejne, pomimo, że pierwszą styczność z tymi książkami w okolicach gimnazjum wspominam bardzo miło.

[Urawa]

Keii, może to dlatego, że mam do czynienia z angielskim oryginałem - toteż nie muszę się męczyć z radosną tfuroczącią polskich tłumoczy (imiona w rodzaju Riverwind czy Goldmoon też przetłumaczono na nasz język? Aż chciałbym zobaczyć polską wersję "Sturm Brightblade" - Szturmowiec Jasneostrze?). Poza tym, jak napisałem wyżej, miałem ochotę na proste czytadło fantasy, coś w stylu Lodossa. Smocza Franca jest dokładnie tym, niczym więcej.

[Easnadh]

Nie, Grisz, imiona pozostały w takiej postaci, w jakiej były w oryginale, ale właściwie zgadzam się z Keiiem - Smocza Lanca to dość nijaka seria, a jedyną ciekawą postacią tam był chyba Raistlin, resztę miałam ochotę radośnie ubić, każdego w inny sposób. Ale nawet Raistlin był na dłuższą metę troszkę denerwujący, takie emo...

[Tabris]

[Urawa]

[Urawa]

Smocza Franca: Tomik 2
Na początku przeżyłem sporego WTF ze względu na irytującą manierę autorów, polegającą na tym, że coś ważnego się wydarzyło, a oni to streszczają w dwóch - trzech zdaniach. No dobra, rozumiem, że gdyby opisywać wszystko, to zamiast trylogii mielibyśmy pewnie siedmioksiąg, ale bez przesady.
Pomysł ze spairingowaniem Sturma z Alhaną był nawet fajny, natomiast najsłabszym ogniwem tego tomu pozostaje Tanis, emujący już tak, że szkoda nawet gadać. Serio, nie rozumiem, co te kobiety w nim widzą. Brodę? Flint jakoś tak ztetryczał. Caramon w przywiązaniu do braciszka zaczyna wykazywać coś wręcz chorego (vide scena z jaskini, kiedy Tika prawie go zgwałciła, a ten twardo pozostał dziewicą, bo przecież ma Rastlina). No właśnie, magus leveluje się bardzo szybko i pytanie, jak długo ta cała zbieranina będzie mu do czegoś jeszcze potrzebna.
Charakteru nabrała za to Laurana, pod koniec nawet zaczynając być interesującą postacią, ale po tym, co zafundował jej tatuś, miała w zasadzie do wyboru albo szybko dorosnąć albo przywiązać sobie kamień do szyi. Fajnym elementem był cały fragment poświęcony gnomom.
...aha, będę zdziwony, jeśli się w trzecim tomie nie dowiem, że Fizban jest cholernym bogiem...

[Tabris]

[Urawa]