[Amarth]

[Ysengrinn]

Amarth - przekomarzać z trollami masz czas, a iść do kina z warszawskim jenoctwem to pies...

Skoro przy kobiecej fantastyce jesteśmy - Sharon Shinn, Archangel. Kobieta ma świetny, bardzo poetycki styl i niezłe postacie. Świat przedstawiony z jednej strony zawiera ciekawe pomysły (religia oparta o "Jehovę" - międzygwiezdny krążownik, który pilnuje by ludzie i anioły przestrzegali zasad harmonii, chroni ich i każe gdy zbłądzą) z drugiej... Omatkoboska, wizja świata hamerykańskich demokratów, gdzie bogaci są źli, kapitalizm jest zły a posiadacze ziemscy jeszcze gorsi, dobrzy są cyganohipisi i silne państwo opiekuńcze. Na szczęście nie ma tego tak wiele, więc daje się przeżyć. Choć fakt, że w kolejnym tomie akcja ma skoczyć o sto lat i mają pojawić się nowi bohaterowie trochę zniechęca do kontynuacji.

[Amarth]

Bo odbijanie z trollem wymaga pięciu minut i jednej ręki, a wyjazd do Wawy do kina wymaga pieniędzy i sprawnej nogi.

[shugohakke]

[Cepelia]

Ewa Witkowska Komiks japoński w Polsce
Nie spodziewałam się zbyt wiele po tym, ale i tak pozrzędzę :)
Było by wszystko ok, gdyby nie to, że do tej pory nie wiem, kto właściwie jest adresatem tej książki. Dla ludzi, którzy w temacie siedzą, nie ma nic odkrywczego, dla laików jest zbyt szczegółowa.
Trochę wkurzająca tona przypisów, z których połowa odsyła do ciekawej bibliografii, natomiast część to ciekawostki, które mogły by się znaleźć w głównym wywodzie, a reszta to definicje pojęć, których czytelnik mógłby nie znać (aczkolwiek posiane nieco niekonsekwentnie, bo jest przypis do "fandomu" ale do "sentai" już nie...)
No i przy niektórych analizach z perspektywy gender studies można się z panią autorką kłócić.
W ogóle momentami miałam wrażenie, że to czyjś licencjat/magisterka, ale to może po prostu asekuracyjny styl wypowiedzi, gdzie każdy osąd jest podparty przypisem odsyłającym do "autorytetu"
Tak po za tym, to dobrze się czyta i na plus policzę dość rozbudowaną bibliografię.

[GoNik]

Magdalena Kozak Paskuda & Co.

Omójborzeszumiący. Tak naturalnie uroczej, cynicznej i zabawnej książki nie czytałam dawno. Fabularnie nie dzieje się tu dużo, bohaterowie nie zaskakują, ale całość wypada wyjątkowo udanie. Zaśmiałam się głośno już na pierwszej stronie - dalej może już bez takich fajerwerków, za to poziom równy do końca.
Na upartego można się przyczepić, że ilość tekstu nie jest szczególnie powalająca, całość zajęła mi chyba ze 3 godziny z hakiem... Za to wyjątkowo dla Fabryki i okładka, i ilustracje wewnątrz są naprawdę ładne i pasują (co zdarza się im rzadko...) do treści samej książki.

Poza tym.
Smok Paskuda - zdrobniale Pasia - dzielnych rycerzy przybyłych ratować Księżniczkę pożera z głośnym "Mniam!".
Poważnie.
Smok mówiący 'Mniam!'.
Seerikaaaaaaa~! Ty to chceeeesz~!

[Keii]

[Ysengrinn]

Czytam sobie Królikarnię, polską urban fantasy i... Cholera. W tym kraju pisarzy silących się na postmodernizm i intertekstualizm powinno się skazywać na karę grzywny, ograniczenia wolności bądź pozbawienia wolności do 1 roku. Jak dotąd nikt nie zbliżył się do Sapka, a sam Sapek szybko stracił świeżość, stał się nudny i powtarzalny.

[Keii]

Skończyłem właśnie czytać 4 tom Pana Lodowego Ogrodu. Miło, że sprzedaż ebooka zaczęła się tydzień przed wydaniem wersji papierowej, chociaż był to raczej policzek dla wiernych fanów lubiących mieć swoje książki na półkach.
Książka bardzo mi się podobała, zakończenie trochę mniej, ale to już chyba kwestia gustu. Było kilka dłużyzn, ale ogólnie tom 4 to solidny koniec cyklu.

[Urawa]

Waldemar Łysiak "Karawan(a) Literatury" - wątpię, czy esej jakiegokolwiek innego polskiego pisarza poświęcony kondycji współczesnej literatury polskiej byłby wystawiany w empikach jako gorąca nowość. Taki już urok jednego z największych współczesnych polskich pisarzy, a zarazem pierwszorzędnego trolla, co Łysiak właśnie tą pozycją udowadnia. Dostaje sie w niej wszystkim, zarówno tym, którzy stoją teoretycznie po przeciwnej stronie ideologicznej barykady (Grochola, Iwaszkiewicz, Kapuściński), jak i tym teoretycznie Łysiakowi bliższym - casus Wildsteina czy Ziemkiewicza. Mam wrażenie, że ci, których Łysiak faktycznie szanuje i uważa za dobrych nie zostali po prostu w tej książce wymienieni - stąd brak np. Sapkowskiego.

[Asthariel]

Keii, jak dla mnie, zakończenie było fatalne. Nie poziom ME3 przed Extended Cutem, ale niebezpiecznie blisko. Dla mnie, rozczarowanie wielkie.

[shugohakke]

Lewa ręka ciemności
Odgrzebałem to po rzuceniu w kąt kilka ładnych lat temu. Wartka akcja nie należy to przymiotów Le Guin, ale pomysły to miała kobieta dojechane. Bezpłciowi ludzie są dla mnie zupełnie nie do ogarnięcia, a cała ich złożona kultura i historia nadaje się na kilkutomową sagę - nie tylko krótką opowieść.
W każdym razie jak to często z fantastyką wszelaką bywa historia mnie nie porwała. Za to świat, koncepcje i pomysły... to jest coś co warto zgłębiać. No i "Zima" to jest to, co tygtysy lubią najbardziej.

[Irian]

Atlas Chmur.

Książka jest od filmu o niebo lepsza. Zwłaszcza historia Sonmi, która w filmie była moim zdaniem najsłabsza, w książce stała się moją ulubioną - głównie dlatego, że w przeciwieństwie do filmowej ma sens, ale też dlatego, że w miejscu bezsensownych, epatujących CG pościgów mamy rozważania filozoficzne. Większy nacisk położony jest na wątki społeczne, niż na konkretne relacje interpersonalne (chociaż i ich nie brakuje).

Spoiler: pokaż / ukryj

No i wątek Zachariasza kończy się sensowniej z punktu widzenia prowadzenia fabuły, niż nieprzystającym do niczego spacecraft ex machina.

A mało brakowało, żebym nie kupiła, bo rozdział z dziennikiem morskim jest tak straszliwie przetłumaczony, że jak zerknęłam w Empiku, to aż mnie zęby zabolały... Koszmarna składnia. Drogi tłumaczu, ja rozumiem, że chcesz to stylizować na dziewiętnastowieczny sposób pisania, ale w mordę jeża, oni naprawdę nie używali inwersji W KAŻDYM ZDANIU. Argh.

[shugohakke]

Ci, którzy odchodzą z Omelas
Przebijania się przez Orsonową antologię opowiadań sf ciąg dalszy...
Trochę dziwnie wspominać kilkustronicowe opowiadanie w temacie o książkach, ale co tam! Bardziej przypomina to jakąś scenę niż opowiadanie, jest przedstawione niezwykle malowniczo wywołując wrażanie bajania starej kobiety (którym właściwie jest...), ale ja nie o formie...
Motyw ukazany niesamowicie przypominał mi Fate'a i pochodzenie Avenger'a, ale nijak nie mogłem sobie przypomnieć takiego pomysłu u Dostojewskiego (a jestem prawie pewien, że przeczytałem "Braci Karamazow", choć może ciotka wiki mię kłamie i ten wątek pochodzi z innego dzieła Fiodora Michajłowicza). Ktoś pamięta tam kozła ofiarnego?

[Cepelia]

Skończyłam niedawno czytać Powiedział mi wróżbita T. Terzaniego
Koncept opiera się na przepowiedni jakiegoś wróżbity, który zapewniał Terzaniego, że w roku 1993 nie może on latać, bo zginie w katastrofie. Toteż T. podróżuje po Azji południowo-wschodniej czym się da, oprócz samolotów, i dzieli się z czytelnikiem swoimi doświadczeniami.
Dawno nie czytałam książki tak przeładowanej uprzedzeniami rasowymi i niepoprawnymi poglądami politycznymi. Począwszy od nawoływania do powstrzymania rozwoju przemysłu (tak, po co Azjatom asfalt), poprzez krzywdzące generalizacje (niszczycielscy Chińczycy materialiści, skorzy do zabawy Tajlandczycy, uduchowieni Hindusi itepe), na płytkich i dyskusyjnych wywodach politycznych na temat komunizmu i demokracji skończywszy. I to wszystko u dziennikarza, który ma się za obiektywnego (ba, nawet uduchowionego).

Pozwolę sobie zacytować parę "pereł":