[Juri]

Obecnie kończę "Radio Wolne Albemuth" Philipa Dicka. Amerykę dławi reżim totalitarny, prezydent doszedł do swojej władzy po trupach. Próbuje się temu przeciwstawić dwóch głównych bohaterów, czyli sam autor i jego książkowy przyjaciel, do tego jeszcze siła nadprzyrodzona macza w tym palce. Autor ciekawie to wszytko połączył.
Ostatnio uwzięłam się na książki Dicka, czytam cokolwiek z jego twórczości, co mi wpadnie w ręce. I nie było jeszcze niczego, co by mi się nie spodobało^^

[Athi]

Ja właśnie skończyłam czytać "Na posłaniu z trawy". Drugi tom opowieść rodu Otori (są obecnie 4 tomy).
Małe streszczenie "Na posłaniu z trawy"
Jeżeli ktoś chce przeczytać cała serie to wolę mu nie odbierać przyjemności i zdradzać co jest w drugim tomie :P

Spoiler: pokaż / ukryj

Po śmierci swego protektora Takeo zostaje głową rodu Otori. Musi zarazem dotrzymać przysięgi krwi, która wiąże go z tajemniczym Plemieniem skrytobójców. Uczy się ich sztuki, bo do nich teraz należy jego życie. Jako wojownik nie ma sobie równych, ale w głębi duszy czuje, że nie jest zabójcą. Pragnie pomścić śmierć przybranego ojca, a nade wszystko odnaleźć ukochaną Kaede. Wie jednak, że żywy nie opuści Plemienia.

[Mai_chan]

Wait, wait, jak to cztery? Przecież to miała być trylogia... I ostatni tom bardzo ładnie nadaje się na ostatni tom! Ja nie chcę!! (me bardzo, bardzo nie lubi kontynuowania trylogii. To zawsze się robi naciągane ==)

[moshi_moshi]

Mai nie chcę Cię zmartwić, ale słyszałam że tego ma być sześć tomów... o faktycznie jest czwarty, a właściwie zapowiedź - "Krzyk czapli" http://www.wab.com.pl/index.php?id=7&bid=472
Szkoda, to całkiem udana trylogia była, a jakoś nie chce mi się wierzyć że dalsze części utrzymają poziom.

[Mao]

Ostatnio przeczytałam :
1. Marley i ja - John Grogan. Według mnie świetna książka. Zabawna, wzruszająca, podtrzymująca na duchu w sensie "a jednak mój pies nie jest najgorszy pod względem zachowania i posłuszeństwa" xD Naprawde przyjemnie się czyta ;)

Z okładki :

Spoiler: pokaż / ukryj

" Marley - labrador retriever, bohater tej książki, jest nieznośnym, rozbrykanym, krnąbrnym potworem. Demoluje dom i wyrywa ozdobne rośliny w ogródku. Wyleciał ze szkoły tresury za brak postępów. Pożera wszystko, co znajdzie się w zasięgu jego pyska, uwielbia pić wodę z miski klozetowej. A jednocześnie jest wiernym i niezawodnym przyjacielem, kochanym stworzeniem, które uczy swoich właścicieli, jak cieszyć się ulotnymi chwilami i co jest naprawdę ważne.

Polecam ;)

2. S@motność w Sieci - Janusz Leon Wiśniewski. Moim zdaniem jest to książka, która "boli"... Nie potrafię tego w racjonalny sposób wyjaśnić, ale po jej przeczytaniu czułam się tak jakby mnie ktoś skrzywdził O_o Jest przesiąknięta seksem itp. co momentami naprawde zaczyna być irytujące. Tak samo było irytujące wtrącanie w ważnych momentach opowieści o przeszłości bohaterów, przez co można było stracić wątek. Chwilami miałam wrażenie jakbym zaczynała czytać całkiem inną książke... Odniosłam też wrażenie, że jest wiele nieścisłości... i dlaczego główna bohaterka nie ma imienia? O_o Czasami naprawde miałam ochotę spalić tą książke, wyrzucić ją przez okno, ale czytałam dalej... Szczerze? To ona strasznie wciąga i ciężko od niej się oderwać... No i... Zgarsza xDD Ale warto przeczytać ;] Chociażby dla pewnej historii, podczas czytania której łzy lały się strumieniami...

[Caladan]

Ostatnio zauważyłem że przez od dwóch lat przeczytałem jedynie około 10 ksiażek, co mnie przeraziło, bowiem kiedyś czytałem je na morgi, a teraz nie wiele powiesci mnie zachwyca. Mój wybór padł na dzieło Roberta Gravesa pt "Ja Klaudiusz", gdzie jest ukazanie życia władców Rzymu 1 wieku naszej ery z punktu widzenia Klaudiusza. Książka bardzo mi sie spodobało, a mianowicie z powodu jej opisywania intryg politycznych, oraz ciekawych postaci jak Liwia, Kaligula ,Sejan, Tyberiusz itp, którzy wnosili w tej powieści dozę okrutności i realizmu.

[Athi]

[Ayoken]

Czytam sobie obecnie książkę, którą pożyczyła mi pani pedagog (nie spoko nie jestem problematyczny) Tytuł Nicky Cruz opowiada (tak to jest facet Nicky... god co za imię). No i jest o tym jak główny bohater trafia z Puerto Rico do Nowego Jorku, staje się złym chłopcem (wcześniej też dobry nie był), dołącza się do gangu ulicznego, później zostaje jego szefem, jeszcze później następuje przełom w jego życiu. Zachęcam do przeczytania, wciąga a walki na ulicach są dość realistycznie opisane.

[Udai]

Skończyłem American Psycho Breta Eastona Ellisa i naprawdę było bardzo mocno - odebrałem to jako moralitet na temat szeroko pojętej negatywnej kondycji emocjonalnej człowieka ery masowej konsumpcji napisany od początku do końca w duchu absolutnego nihilizmu. Liczne fragmenty powieści to mix wyuzdanej pornografii i masowych mordów w środowisku Nowo Yorskich yuppies. Wydaje mi się że autor naprawdę odrzucił jakiekolwiek zahamowania w procesie twórczym i podał nam czyste zło - wcielone w postać Patricka Batemana - jego czynów i fanatazji.

Dalej zabrałem się za Odloty Godowe również tego samego autora - książka opisuje zachowania studentów którzy wszyscy razem funkcjonują w jednym kampusie - pisana jest z perspektywy różnych postaci - niekiedy jedną sytauacje możemy zobaczyć oczyma nawet trzech osób. A co do sfery emocjonalnej powieści to opisuje wszelkiego rodzaju patologie jakie są udziałem młodych bohaterów - brak celu, nawet pomysłu na to co zrobić z bieżącą chwilą, seks z kim popadnie <nawet bez względu na płeć>, upijanie się i branie narkotyków od momentu przebudzenia aż do utraty świadomości (codziennie). Książka jest napisana w bardzo intensywny sposób - cała ta karuzela sytuacji wciąga od początku od końca. A zdecydowanie najbardziej podoba mi się sposób w jaki została przedstawiona emocjonalność postaci które w ramach swojego stylu życia - odczytują pożądanie jako miłość - co więcej większość z nich hoduje w sobie jakąś skrajną ułudę perfekcyjnej i nieskarżonej niczym miłości czasami nawet do osoby z którą zamieniło się parę słów - oczywiście z reguły ta druga osoba o niczym nie wie albo nawet jeśli zdaje sobie sprawę z tego że jest obiektem czyiś emocji to ma to gdzieś.

Aktualnie poczytuje sobie Lapidaria I - III Ryszarda Kapuścińskiego.

Zapomniałbym w ramach urazu stopy przeczytałem zbiór opowiadań Ernesta Hemingwaya oraz "Pożegnanie z bronią" również jego autorstwa to drugie to historia miłości na tle pierwszej wojny światowej podczas działań wojennych we Włoszech - w sumie niezłe - podoba mi się ten minimalizm opisów przeżyć i emocji - tutaj dostajemy coś co można by nazwać kompozycją złożoną z sytuacji i dialogów + zdawkowy opis przeżyć - co jest dość ciekawe jeśli weźmie sie pod uwagę że to tak naprawdę pacyfistyczny melodramat - ale w sumie działa, dobrze się czyta i nawet nie sprawia wrażenia czegoś anachronicznego.

[Zegarmistrz]

Mark Chadbourn Koniec świata, tom I trylogii Wiek Złych Rządów.

Brytyjskie Tak-Jakby-Fantasy.

Jest wiek XX, ale na świat zaczynają wracać magia i stwory nadprzyrodzone, w tym krwiorzerczy Fomorianie. Narazienie wie o tym jeszcze nikt, prócz pięciorga bohaterów, którzy mają szanse powrót powstrzymać i zapobiec nadchodzącej katastrofie. Inni ludzie wkrótce też tą wiedzę zyskają, w 9 razach na 10 w sposób niezwykle nieprzyjemny.

Generalnie książka jest niezłym urban fantasy korzystającym z licznych, okołoceltyckich mitów i wierzeń. Autor przesadził trochę z zastosowaniem psychotropów do magii, aczkolwiek czytało mi się ją nieźle. Nie jest jednak wybitna. Czytałem lepsze pozycje. Tym bardziej, że w literaturze magia i czary do Wielkiej Brytani wracały już ze sto razy.

[Keii]

Udało mi się wreszcie dorwać Obrońców Królestwa Kossakowskiej. Mam nadzieję, że opowiadania nie będą ustępowały Siewcy Wiatru.

[Nabu]

[Melmothia]

[Bianca]

[moshi_moshi]

Skończyłam "A w Madrycie nadal znakomicie" Arturo Pereza - Reverte, zbiór jego felietonów, które ukazały się w El Semanal, w latach 2001-2005, ależ ten czowiek ma cięty język, jestem ciekawa jak wyglądałaby reakcja pewnych środowisk, gdyby w naszym kraju, ktoś pisał w ten sposób... Przeczytałam też w końcu osławione "Pachnidło", generalnie książka zrobiła na mnie dobre wrażenie, wyróżnia się na tle innych "dzieł" opowiadających o różnego rodzaju psychopatach, ale końcówką byłam rozczarowana, miałam wrażenie że autorowi zabrakło pomysłu i nie chodzi mi o to jak skończył główny bohater, tylko o bardzo szybkie przejście od tego co stało się w Grasse do decyzji podjętej przez Grenouille'a...
Obecnie czytam biografię Mozarta, napisaną w dosyć przystępny sposób, dzięki czemu nawet taki laik jak ja, jest w stanie się połapać w tych wszystkich terminach muzycznych.