[So_Dakki]

Kupiłam ostatnio książkę Honor Samuraja (autor: Takashi Matsuoka). Mam pytanie, czy ktoś miał już do czynienia z tym autorem (wydał jeszcze Chmarę Wróbli)?

[B-Real]

A ja nieczytam ksiazek xD niemam powodu by je czytac, i przedewszystkim checi ^^

[Juri]

Według mnie ludzie nie czytający książek wiele tracą^^;;

Teraz czytam "Nic osobistego", Jasona Starra. Facet hazardzista, drugi jakiś biznesmen zdradzający żonę z kobietą, która prawdopodobnie ma niepokolei w głowie i zapowiada się, że przysporzy mu trochę kłopotów. Zaczyna się nieźle.
Pierwszy raz się stykam z książką tego autora, ale styl ma ciekawy i przyjemnie się czyta.

[Ari]

[B-Real]

Moja ulubiona lektora jest zycie ciagle pisze nowe rozdzialy, codziennie przegladam kartki z moja przeszloscia i wynosze lekcje z kazdego popelnionego bledu wiec po ksiazki niemam po co siegac na kazdy argument by czytac ksiazki znajde lepszy by ich nie czytac a odnosic takie same kozysci :)

[Ari]

dobra, cziluj, nie bądź taki młody gniewny hiphopboy, brak znajomości dzieł kultury Ci kiedyś w czoło strzeli :P

nikt nikogo do niczego nie zmusza przecież, zresztą książki nie są po to byś uczył się życia, są po to byś je sobie urozmaicił ;]



EDIT, dobra wujek, bez prywaty, widzę Twój podpis przecie to się nie wypieraj ;] byłbyś starszy to pociętego WWO w podpis byś nie wklejał :> haba haba

[B-Real]

[Grisznak]

"Autobiografia Alicji B. Toklas" pióra Gertrudy Stein, czyli quasi yuri z początku wieku, w otoczeniu klasyków malarstwa, takich jak Picasso, Matisse i wielu, wielu innych. Czyta się całkiem fajnie, ale dobrze mieć pewną wiedzę o malarstwie, bo bez niej traci się przyjemnosć lektury.

"Autobiografia Alicji B. Toklas" pióra Gertrudy Stein, czyli quasi yuri z początku wieku, w otoczeniu klasyków malarstwa, takich jak Picasso, Matisse i wielu, wielu innych. Czyta się całkiem fajnie, ale dobrze mieć pewną wiedzę o malarstwie, bo bez niej traci się przyjemnosć lektury.

[Ari]

Aleksander Wielki Petera Green'a... chyba najlepsza biografia-książka historyczna jaką można złapać na polskim rynku. Autor odwaznie podchodzi do tematu, nie szczędząc komentarzy i oceny sytuacji.

No i mozna się dowiedzieć masy rzeczy o wielkim wodzu jakim niewątpliwie był Olek (chcę taką książkę o Draculi, Janie trzecim Sobieskim i Czyngis-Hanie kurka wafel!). Świetna rzecz, napisana zdecydowanie przystepnie i nowatorsko. Ogrom treści i wybitna forma, na takie coś mozna tracić pieniądze (a niestety daje trochę po kieszeni :/ jak zresztą reszta książek historycznych)

[Melmothia]

[So_Dakki]

Honor Samuraja - Takashi Matsuoka
Jestem pod ogromnym wrażeniem tej książki. Początkowo można się pogubic, bo czas akcji często się zmienia, występuje wielu bohaterów, ale po kilku rozdziałach można przywyknąc do tego typu zabiegu, bo wszystkie wydarzenia ładnie ze sobą współgrają. Fabuła jest bardzo interesująca, książka trzyma w napięciu, zawiera mnóstwo informacji na temat kultury i tradycji Japonii - przedstawionych z perspektywy zarówno Japończyków, jak i cudzoziemców. Autor jest całkowicie obiektywny, przedstawia zdarzenia z różnych perspektyw. Bardzo sprawnie skonstruowana jest psychologia postaci, co nadaje im głębi i poniekąd tłumaczy ich czasami zaskakujące zachowania. Poza tym warto dodac, że odnaleźc tu można wiele bardzo ciekawych sentencji, które mnie osobiście urzekły.
Pierwszą książką, jaka ukazała się (przynajmniej u nas) tego autora jest Chmara Wróbli, kiedy czytam jej opis, to wydarzenia i bohaterowie pokrywają się z tymi z Honoru Samuraja, domyślam się więc, że to kontynuacja, tylko dlaczego nigdzie tego nie napisano... Zresztą przekonam się sama, jak tylko dostanę w łapki pierwsze "dzieło" pana Takashiego.

==dodano==

John Grogan - Marley i ja
Kolejna niesamowita książka. Opowiada o losach pewnego psa rasy labrador retriever, który jest najgorszym psem na świecie. Przysparza on wielu kłopotów swoim właścicielom i robi to w naprawdę perfidny sposób - zjada wszystko w zasięgu wzroku, przewraca przedmioty, pije wodę z klozetu, a do tego jest bardzo sprytny. Sytuacje opisane są w bardzo zabawny sposób. Narratorem jest sam autor, a za razem właściciel niesfornego Marleya. Książkę czyta się jednym tchem, sprawia, że śmiejemy się do granic wytrzymałości i jednocześnie wzrusza. Mimo iż opowieśc jest lekka i przyjemna, niesie ze sobą głębokie przesłanie, które sami odkryjecie po przeczytaniu. Gorąco polecam!
PS. Do przeczytania Marleya... nakłoniła mnie recenzja Mao. Dzięki :*

[Udai]

Skończyłem Lapidaria 1-3 Ryszarda Kapuścińskiego i nie pozostaje mi nic więcej tylko gorąco polecić - wg mnie autor jest naprawdę człowiekiem obdarzonym wielką przenikliwością intelektualną - lektura pomaga spojrzeć inaczej na wiele rzeczy - jest też formą intelektualnej zabawy, po przeczytaniu wielu fragmentów zaczynałem się intensywnie zastanawiać nad swoją interpretacją danego zagadnienia. Z racji swoich przekonań cieszą mnie zaś szczególnie opinie autora dotyczące fałszywości i pobieżności pokazywania info w mass mediach, teorii "spokojnej konsumpcji" zachodu który usypia swoje sumienie pseudo humanitarną pomocą dla krajów w których panuje głód - oraz jedną opinię dotyczącą tego jak USA wypacza dzięki swoim medią Islam - stawiając znak równości między wyznawcą Islamu a terrorystą i dość szczegółowy opis tego procesu - o ile Ja mogę się mylić to Ryszard Kapuściński już zdecydowanie nie - i właśnie za tą ostrość i bezkompromisowość opinii nie koniecznie poprawną z punktu widzenia suto zastawionego stołu zamożnego zachodu - pełen szacunek - tak duży że już zamówiłem dzisiaj kolejne części 4,5,6 (każda wydana niestety osobno co zwiększa koszty).

[Mai_chan]

Będzie sentymentalnie i momentami dość hermetycznie, proszę wybaczyć, ale czasem trzeba.

Trylogia Kryształu Anne McCaffrey, lektura szybka, niewymagająca i całkiem przyjemna. W żadnym razie nie wybitna, ale czyta się dobrze. Pierwszy raz czytałam jeszcze w gimnazjum, wyszperane w zdecydowanie najlepiej wyposażonej w fantastykę bibliotece szkolnej w tym kraju (tamtejszą bibliotekarkę będę sławić po wsze czasy za prawidłowe podejście i umożliwienie mi wypożyczania "na absolwentkę", mimo że w rzeczywistości w życiu nie chodziłam do tamtejszej podstawówki - jeno do gimnazjum w tym samym budynku). Nie poczuwam się do oceniania, jak wiele bzdur jest w elementach "science"... Znając autorkę - pewnie sporo, ale mi to nie przeszkadzało. Fajny pomysł, ciekawa bohaterka główna i ze dwie czy trzy intrygi - mniam.

A teraz ten hermetyczny kawałek.

Mam do tej książki dziki sentyment i, zanim dorwałam ją po raz drugi w swoje łapki, długo zastanawiałam się dlaczego. Przed chwilą skończyłam i już wiem - psiakrew, NIE UMIEM sobie inaczej wyobrazić Killashandry Ree, jak z twarzą Shaili O'Malley (i jej pierwotnych wersji) - jednej z moich własnych bohaterek. Oczywiście, są to zupełnie inne kobiety, o innych charakterach i kompletnie różnej historii... Ale równocześnie "coś" mają podobnego. Nie, ja tego nazwać nie umiem i mogę zapewnić, że Shaila w założeniu nie była na Killashandrze wzorowana - przynajmniej nie świadomie. Być może bliżej jej do pierwotnej wersji (która bardzo ewoluowała od początków tej postaci)... Ale naprawdę nie wiem. Grunt, że tak jakoś dziwnie, wzruszam się i wspominam gimnazjum i stare opowieści.

[Zegarmistrz]

Terry Pratchet Prawda. W zasadzie, to skończyłem czytać prawie tydzień temu. Gorsza niż się spodziewałem, choć chyba rzeczywiście o włos wyprzedza Piąty Elefant i o kilka metrów Carpe Jugulum. Za dużo było Vimesa i Straży, Patrycjusz też miał na początku niepotrzebne, psujące atmosfere wejście.

[So_Dakki]

Alan Spence - Czysta Ziemia
Ciężko mi było przebrnąc przez ten tytuł. Notki z tyłu książki są mało adekwatne do jej treści. Niby o miłości, niby o irlandzkim samuraju, ale tak naprawdę fabuła przesycona jest zagadnieniami ekonomicznymi, jeśli mogę to tak nazwac.

Spoiler: pokaż / ukryj

Facet wyjeżdża do Japonii, rozkręca tam swój interes i głównie wokół tego obracają się wydarzenia.

W sumie najciekawsze i skłaniające do reflekcji są rozdziały pierwszy i ostatni. Czysta Ziemia jest oczywiście bardzo ciekawa, solidna i sprawnie skomponowana, ale nie do końca trafiła w mój gust. Głównym minusem jest fakt, że w pewnych momentach autor po prostu ucina dane zdarzenie, nie zagłębia się w szczegóły i 'leci' dalej. O kontynuacji raczej nie słyszałam.