[Udai]

Lapidaria 4 i 5 Ryszarda Kapuścińskiego - co do odczuć jak zwykle bardzo pozytywne, mam wrażenie że często będę do tych książek wracał.

[GoNik]

W końcu dostałam w łapy Prawdę Pratchetta - przeczytanie zajęło mi dwa dni, jak to zwykle z lepszymi częściami cyklu bywa.
Główny wątek... mocno taki sobie. Właściwie od początku było wiadomo CO i mniej więcej JAK, KTO - wyszło w praniu. O wiele bardziej podobała mi się intryga w Piątym Elefancie. Prawdę mówiąc poprzednia część w ogólności była lepsza... Co nie znaczy, że ta jest nieciekawa, o nie: ma parę perełek. Jak sceny ze składaniem tekstu na bieżąco, czy Otton fotograf... Ale niedosyt czuję po lekturze, brakuje mi czegoś.

[cintra]

skończyłam już jakiś czas temu "Kafkę nad morzem" Murakamiego... cóż, nie powiem, ma swój urok - mimo klimatów około "małoksięciowych" (za którymi nie przepadam szczerze mówiąc). Teraz czytam "Łuk Triumfalny" Remarque'a - świetny! Książka ta wciągnęła mnie niesamowicie, wogóle polecam inne dzieło tego autora: "kochaj bliźniego". pięknie napisane, z przesłaniem...
I jestem w trakcie "Jadąc do Babadag" Andrzeja Stasiuka. Całkiem fajna książka, nieźle napisana, choć spotkałam się z opinią, że styl jest zbyt "wydumany". Faktycznie, czasami denerwuje, ale idzie się oswoić. heh, książki reportażowe mają to do siebie, że po ich przecztaniu czy w trakcie, ma się ochotę wyjść z domu i pójść przed siebie, zdając się tylko na siebie i łaskę losu... *rozmarzona*

[chise]

Jestem w trakcie czytania Ziemiomorza Ursuli K. Le Guin, po skończeniu Tehanu a przed Innym wiatrem.
Te książki są wprost magiczne. Lubię raz na jakiś czas do nich wracać, zwłaszcza do Grobowców Atuanu, do których po pierwsze mam sentyment a które po drugie uwielbiam za teatralność fabuły, miejsca akcji i niezwykły klimat, a także wysoko cenioną a rzadko spotykaną oszczędność formy i niewielką skończoną ilość bohaterów.
Chciałabym to w sumie kiedyś w teatrze zobaczyć...

[Keii]

Jestem jakiś czas po .hack//A.I. Buster. Początek był dość drętwy - co parę zdań tłumaczenie pojęć powszechnie znanym graczom. Fabuła na końcu przyjemnie zaskoczyła i ogólnie czytało się dość przyjemnie. Lekkostrawna lektura, ale raczej głównie dla fanów .hacka (akcja dzieje się jeszcze przed //Signem) - pewne rzeczy zostają wytłumaczone.

[Beryl]

"Thud!" Pratchetta - jak zbliżają się obchody rocznicy bitwy w Dolinie Koom i wziąwszy pod uwagę, że w Ankh-Morpork istnieją naprawdę ogromne populacje krasnoludów i trolli, może sie to skończyć katastrofą.

Spoiler: pokaż / ukryj

Jak w "Piątym elefancie" rozczarowało mnie, że Marchewa przybywa do domu pierwszy i rozładowuje sytuację, w związku z czym nie możemy zobaczyć szału Vimesa, tak tutaj Sam pokazuje na co go stać.

Książki ze Strażą uwielbiam, ta poziomem nie odstaje od reszty, dodatkowy plus to świetna okładka.
Rasizmy we wszystkich wydaniach przerobione, teraz czekam na ksiażkę o katastroficznym zatracaniu się różnic gatunkowych. Wszystko zdaje się ku temu nieuchronnie prowadzić.

ŁYP.
Tag "spoiler" jest o wiele lepszy niż małe literki, które i tak się da odczytać... sigh.
IKa

[Udai]

Lapidarium VI - Ryszarda Kapuścińskiego - widzę jeden wyraźny minus to ostatnia część serii :( - i da sie wyraźnie odczuć że też najbardziej pesymistyczna - chociaż nie wiem czy bardziej adekwatne było by sformułowanie "zatroskana".

Wydałem ostatniego miesiąca ponad 110 pln za książki tego autora i naprawdę nie żałuję ani złotówki.

[So_Dakki]

Takashi Matsuoka - Chamara Wróbli
...czyli jak dziwnym zrządzeniem losu najpierw przeczytałam kontunuację ww książki, a potem wzięłam się za częśc pierwszą ^^' Jednakże to jakoś specjalnie nie zakłuciło mi całej zabawy. Wiele wątków, o których była skromnie mowa w Honorze Samuraja (czyli drugiej części; BTW: oryginalny tytuł to Autumn Bridge, czyli na polski z założenia miał to byc Jesienny Most) została wyjaśniona (lub raczej dowiedziałam się) w Chmarze... .
Ale już na poważnie. Książka jest niesamowita. Po tych dwóch pozycjach pokochałam Takashiego za jego styl pisania, niesłychany obiektywizm, wielowymiarowośc, wyczucie i mądrośc. Historia jest pełna niespodzianek i zwrotów akcji, a fabuła interesująca i inteligentna. Każda postac przedstawiona jest na swój własny, indywidualny sposób. Wydarzenia ukazane są z różnych perspektyw, widziane oczyma bohaterów. Skoki w czasie są mądrze rozplanowane i nic nie dzieje się bez wyraźnej przyczyny. Są momenty, w których aż zapiera dech w piersiach, ale również momenty wzruszeń. Co tu dużo mówic. Gorąco polecam!

Opis z merlin.pl:
Epicka opowieść samurajska z wątkiem miłosnym, nawiązująca klimatem do słynnego "Shoguna" Jamesa Clavella. Ukazuje dziewiętnastowieczną Japonię świat samurajów, gejsz, zabójców ninja i mistrzów zenu [...].
Rok 1861. Do portu Edo przybywa troje amerykańskich misjonarzy z sekty Prawdziwego Słowa (przyp. Dakki: to raczej nie sekta, ale grupa chrześcijan chcących nawrócic Japończyków na 'właściwą' wiarę), a wśród nich byly rewolwerowiec Matthew Stark. Ich gospodarzem jest potężny (przyp. Dakki: wcale nie znów taki potężny, kiedy Genji został księciem, jego klan był praktycznie nawymarciu) książe Genji. Niechętny cudzoziemcom szef tajnej policji, Okamichi (przyp. Dakki: co za bzdura, po pierwsze Okumichi, a po drugie to nazwa klanu Genjiego, a szef tajnej policji nazywał się Kawakami), planuje zamach na Genjiego, licząc na to, że smierć młodego księcia osłabi prozachodnie stronnictwo w radzie dworskiej. Do wykonania wyroku zostaje wyznaczona piękna gejsza, Heiko.

[LightOFNewWorld]

A ja właśnie mam w swoich łapkach "Dzieci Hurina" J.R.R Tolkiena lae wydaną już przez Christophera Tolkiena......nie wiem co to będzie....zaczynam dopiero czytać, książka kupiona tylko ze względu na ładną okładkę, czyli w sumie w ciemno....Cóż wrażeniami podziele się po lekturze....Pzdr....all ;)

[Ysengrinn]

Historia dzieci Hurina to najbardziej anghhhstowa historia u Tolkiena, przybijająca i fatalistyczna. I nawet incest jest. Osobiście nie kupiłbym książki, bo to zdecydowanie nie jest mój ulubiony fragment Silmariliona, któy powinno się rozwinąć.

[Grisznak]

Prawdę prawicie, Ysen...
Książkę obejrzałem w Empiku i na dobrą sprawę niewiele wnosi do całości, miałem nieodparte wrażenie rozciągania starych gaci, znacznie większe niżw przypadku "Niedokończonych Opowieści". Kupić pewnie kupię, bo skoro kupuję niemal wszystko co tolkienowe, to i tego sobie nie odpuszczę, ale nie będzie to z pewnoscią moje must buy najbliższego czasu.

Prawdę prawicie, Ysen...
Książkę obejrzałem w Empiku i na dobrą sprawę niewiele wnosi do całości, miałem nieodparte wrażenie rozciągania starych gaci, znacznie większe niżw przypadku "Niedokończonych Opowieści". Kupić pewnie kupię, bo skoro kupuję niemal wszystko co tolkienowe, to i tego sobie nie odpuszczę, ale nie będzie to z pewnoscią moje must buy najbliższego czasu.

[Arashino Shiro]

Ostatnio przeczytałam książkę pt. "Córka dziwki" Christine Gran (w nazwisku powinien być aumlau czy jak to się pisze)

Historia opisana jest z punktu widzenia trzech osób. Mam po niej mieszane odczucia. w spoilerze jest opis z tyłu okładki:

Spoiler: pokaż / ukryj

Powieść o świecie współczesnym, w którym brak skrupułów jest tak powszechny, że staje się normą. Maria jest najmłodszą kierowniczką działu w dużym dzienniku, mierzy jednak wyżej- na początek chce zostać zastępcą naczelnego. Od matki, która była prostytutką nauczyła się, że za wszystko trzeba płacić, ale też wszystko można kupić. Postępując w myśl tej zasady, seksu używa jako broni i środka płatniczego, nie cofa się przed niczym by osiągnąć cel-władzę i pieniądze.

Choć na początku tej książki niewiele z niej rozumiałam to jednak w miarę czytania zaczęłam coraz bardziej wszystko sobie dopasowywać. mogę tą książkę zaliczyć do psychologicznych gdzie świat i postacie są tylko tłem a na pierwszym planie jest to co się dzieje wewnątrz człowieka. jedna sytuacja widziana z trzech perspektyw.
Nie jest ani hitem ani gniotem. Jest specyficzna i ma ciężki klimat... ale cieszę się że ją przeczytałam. Niedługo pewnie jeszcze raz do niej wrócę.

[Zegarmistrz]

Czerwona Gorączka Pilipiuk.

Cóż, Pilipiuk nigdy nie był specjalnym pisarzem, ale w tej książce wszedł na zupełnie nowe wody pisarstwa, które powinny zostać niezbadane. Ta książka jest zwyczajnie TRAGICZNA! Znajduje się na poziomie słynnych Celofyzów. Jedno z opowiadań (tzn. Błękitny Trąd) jest wręcz klonem tegoż utworu...

[Caladan]

Pod słowiczej podłodze- Lian Hearn
Przypadku ksiązek fantasy jestem bardzo wybredny i nie przeczytam czegoś co mi nie spodoba po 1-10 stronach. Na szczęście znalazłem serię, która dał mi chwile zapomnienia. Swiat jest obsadzony w japońskiej kulturze epoki szogunów. Mamy tutaj wszystko, co potrzebuje dobra opowoieść, czyli intrygi, miłość szekspirowską i nagłe zwroty akcji, które wyśmienicie zrobiono. Bardzo mi sie spodobało, że nic nie działo sie bez przyczyny, lecz zabrakło mi w nich wiekszej szczegółowości. Niektóre elementy w fabule były za bardzo uproszczone. Można byłoby zwiekszyć z dwóch perspektyw do trzech, co mogłoby spowodować większe zgłebienie w opowieść.

[So_Dakki]