[Ysengrinn]

CD-Action - matko, kiedy ja to czytałem (a do kupna namawiał Zeg, świat się kończy)... Przez ten czas pismo praktycznie się nie zmieniło, ot, przybyło działów a la groch z kapustą, a Mac Abra został naczelnym naczelnym. Recenzji za mało jak na mój gust, ale tu tendencja spadkowa zaczęła się już wcześniej. Co ciekawego? Przede wszystkim morderczy artykuł o internecie jako źródle informacji, skupiony na krytyce anonimowych (khy khy) mądrali z forów i biadaniu, że w necie jest ogrom informacji, lecz nie ma żadnego sposobu na sprawdzenie ich wiarygodności. Cóż, może dla ścisłowieda jest to sytuacja nowa i przerażająca;p.

O dziwo udało się kilka minifelietonów (co trudno uznać za zaletę, teraz pisze je pół redakcji). Autor jednego słusznie zauważył, że z programem "Superniania" jest coś nie tak - konkretnie dzieci ZUPEŁNIE nie przejmują się obecnością kamery, nie wspominając, że nawet nie patrzą w jej stronę.

*

[Mai_chan]

Na bogów, bo to przecież nie jest tak, że po całym mieszkaniu lata ludzik z kamerą! Czy tak trudno wyobrazić sobie ukryte kamery zamontowane gdzieś w mieszkaniu?

[Pan B]

Kupiłem pewien czas temu dwie najnowsze książki Pratcheta wydane w Polsce 'Straż nocna' i 'Potworny regiment'. Już je przeczytałem. Muszę zmienić zdanie o Terrym Pratchecie.....jest lepszy niż myślałem. Humor jak zwykle na wysokim poziomie i mnóstwo absurdalnych sytuacji oraz zabawnych/ciekawych postaci.

[Caladan]

[Sl4sHh]

[Zegarmistrz]

[Grisznak]

Offtopic, moi drodzy...

Przeczytałem sobie po latach "Trzech Muszkieterów". Mam do tej książki wielki sentyment, gdy byłem brzdącem oglądałem Dogatgnana, mam nawet zdjęcia z jakiegoś przedszkolnego balu w stroju muszkietera. I mimo upływu lat miło się to tego tytułu wraca - widziałem kilka adaptacji filmowych, był nawet musical, ale jednak książka jest najlepsza.

Ech, czemu ja w domu nie mogę znaleźć "W Dwadzieścia Lat Później?" Głowę bym dał, że kiedyś to w domowych zbiorach było.

Offtopic, moi drodzy...

Przeczytałem sobie po latach "Trzech Muszkieterów". Mam do tej książki wielki sentyment, gdy byłem brzdącem oglądałem Dogatgnana, mam nawet zdjęcia z jakiegoś przedszkolnego balu w stroju muszkietera. I mimo upływu lat miło się to tego tytułu wraca - widziałem kilka adaptacji filmowych, był nawet musical, ale jednak książka jest najlepsza.

Ech, czemu ja w domu nie mogę znaleźć "W Dwadzieścia Lat Później?" Głowę bym dał, że kiedyś to w domowych zbiorach było.

[longerowa]

"Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki" Mario Vargas Llosa.
Zrobił się "bum" na Llosę.. To dobrze, bo autor świetny. Już miałam kontakt z jego książkami i faktycznie robi wrażenie, zwłaszcza, gdy odrobinę wcześniej czytało się coś słabego. W tym jednak przypadku, sięgnęłam po "Szelmostwa" po lekturze Marqueza, więc odczuwam niedosyt i nie umieram z zachwytu. Ciekawa historia, choć przewidywalna. Nie liczyłam na jakieś specjalne zwroty akcji, ale doceniałam język i sposób przedstawiania postaci. Polecam :]

[Sm00k]

Uparcie przebijam się przez twórczość Dawida Webera, znaną pod wspólnym określeniem Honorverse.

Nie powiem, jedenaście tomów powieści plus opowiadania, plus gościnnie Eric Flint - efekt jest, że tak powiem, monotonny w formie, fabularnie natomiast zadowala mnie w pełni.
I opisy bitew faktycznie są niczego sobie.

Uparcie przebijam się przez twórczość Dawida Webera, znaną pod wspólnym określeniem Honorverse.

Nie powiem, jedenaście tomów powieści plus opowiadania, plus gościnnie Eric Flint - efekt jest, że tak powiem, monotonny w formie, fabularnie natomiast zadowala mnie w pełni.
I opisy bitew faktycznie są niczego sobie.

[Bezimienny]

Właśnie, wbrew mojemu krakaniu wygląda na to, że w następnym roku jest szansa na kolejnego Honorversa (Storm from the Shadows, dla zainteresowanych pierwsze fragmenty-zajawki można znaleźć na stronie ze snippetsami do nowych wydań prowadzonej przez jednego z pracowników Baena - http://jiltanith.thefifthimperium.com/ ). Z jednej strony nadal trwa wojna z Heaven (ona się chyba nigdy nie skończy), z drugiej

Spoiler: pokaż / ukryj

najwyraźniej szykuje się konflikt z Ligą Solarną - to może być wreszcie ciekawa odmiana

[Amnezjusz]

Kończę właśnie tom I Pana Lodowego Ogrodu Grzędowicza. Zaprawdę powiadam Wam, już dawno lekko, łatwo i przyjemnie nie czytało mi się żadnej księgi! W sumie nie dziwię się tej masie nagród jej przyznanych. Grzędowicz stworzył bardzo ciekawy, wiarygodny świat. Bohaterowie są wyraziści, mają określoną rolę w świecie, nie są tylko statystami. Również sposób narracji jest niesamowicie płynny... Ogólnie książka godna polecenia każdemu fanowi fantastyki a i nie tylko, bo w Panie... coś dla siebie mogą znaleźć nie tylko oni :)

[Mao]

Ostatnio przeczytałam :
- Harry Potter cz. 7 - nie jestem szczególnie zachwycona. Przeczytałam topic o Harrym i z przykrością muszę się zgodzić z większością (raczej bardziej negatywnych aniżeli pozytywnych) wypowiedzi :(
- Zagubieni w Tokio Marcin Bruczkowski - ciekawa historia Polaka pracującego w Japonii, który zaniepokojony nieobecnością swojego kolegi z pracy postanawia go odszukać. Jednak chyba bardziej podobało mi się Bezsenność w Tokio...
- Moralność Pani Dulskiej Gabriela Zapolska - no comments... :p

[Ari]

Zacząłem 'Pieśń lodu i ognia' George R.R. Martina - pierwszy tom sagi - ponad 700 stronnicowa 'Gra o Tron' mnie wręcz powaliła, ledwo zacząłem a jednak musze przyznać, że to TA książka - ta która kogoś nienawidzacego 'średniowecznego fantasy' do niego przekonała.

Ma wszystko to czego zabrakło Tolkienowi i nie ma tego przez co nie byłem w stanie Władcy Grzebieni przęłknąć (na papierze, bo filmy mi w miarę weszły).

Potężna fabuła, naprawdę, oraz co by nie pisać nie dla młodego czytelnika (akurat Tolkien pisał dla swych dzieci, może dlatego mi coś tam nie gra?), spiski, koligacje, gigantyczne tło historyczne i kulturowe, gwałty, krew, okaleczenia, honor, dwory, wolne miasta, pustkowia, góry, legendy... polecam.

[Beryl]

"Kafka nad morzem" Murakamiego (nie wiem czemu - zanim nie sprawdziłam tytułu na okładce, wydawało mi się, że czytam "Kafkę na wybrzeżu") - długie jak cholera, choć i tak trochę za krótkie - z jakiegoś powodu autor obciął całe zakończenie, które mogłoby wyjaśnić, o co chodziło z tymi kosmitami, siostrami i larwami.
Poza tym książka przeurocza, ciepła i bardzo humorystyczna. I bardzo taka... biblioteczna, to chyba najlepsze słowo - bohaterowie nie tyle opisują otoczenie, co je katalogują: przyszedł mężczyzna, obcięte paznokcie, krótkie włosy, ubrany w koszulkę białą w granatowe paski, szare spodnie i czarne buty, skarpetek nie widziałem, nie wiem, jakiego koloru. Razem otwarliśm bibliotekę, umyliśmy okna, starliśmy kurz ze wszystkich półek poza tą trzecią od dołu z lewej strony, potem zrobiliśmy obiad. Na obiad był węgorz... i w ten deseń przez dobre sześćset stron. Ale czyta się miło.

[Grisznak]

John Grisham - "Wezwanie". Facet mi imponuje. Jest najlepiej sprzedającym pisarzem na świecie a pisze książki w sumie nijakie. Czytam, studiuję jego warsztat, szukam klucza itd. Generalnie to taki King w wersji soft - detaliczne opisy, niewielka ilość dokładnie pokazanych bohaterów, fabuła, która jest cienką nitką, na której zawieszono całość opisów i aż dziw bierze, że wszystko się w diabli nie zerwie.
O ile nigdy nie marzyłem, aby umieć pisać tak, jak moja mistrzyni LeGuin, tak styl Grishama jest ciekawy w analizie i wydaje mi się, że nawet, jeśli nie lubi się tego typu literatury (ja za thrillerami, a już zwłaszcza prawniczymi, nie przepadam), to można się od niego czegoś ciekawego nauczyć. Na pewno więcej niż z książek typu "Jak napisać bestseller".

John Grisham - "Wezwanie". Facet mi imponuje. Jest najlepiej sprzedającym pisarzem na świecie a pisze książki w sumie nijakie. Czytam, studiuję jego warsztat, szukam klucza itd. Generalnie to taki King w wersji soft - detaliczne opisy, niewielka ilość dokładnie pokazanych bohaterów, fabuła, która jest cienką nitką, na której zawieszono całość opisów i aż dziw bierze, że wszystko się w diabli nie zerwie.
O ile nigdy nie marzyłem, aby umieć pisać tak, jak moja mistrzyni LeGuin, tak styl Grishama jest ciekawy w analizie i wydaje mi się, że nawet, jeśli nie lubi się tego typu literatury (ja za thrillerami, a już zwłaszcza prawniczymi, nie przepadam), to można się od niego czegoś ciekawego nauczyć. Na pewno więcej niż z książek typu "Jak napisać bestseller".